Bij het opstellen en beheren van het omgevingsplan moet worden nagegaan of het Rijk en de provincie kaders hebben gesteld. Dit kunnen bijvoorbeeld instructieregels, regels over activiteiten of omgevingswaarden zijn.
Onderwerpen kunnen uitputtend geregeld zijn, binnen het stelsel van de Omgevingswet of daarbuiten. Denk bij dat laatste aan de Huisvestingswet of de Telecommunicatiewet. Pas dan en wanneer het binnen de Omgevingswet uitputtend vastligt (iets waar in de Omgevingswet gelet op de ruime mogelijkheden voor maatwerk erg terughoudend mee is omgegaan), is er in principe geen ruimte om over dit onderwerp aanvullende regels te stellen in het omgevingsplan. Uitzonderingen daarop is de eventuele ruimte voor omgevingsplanregels met een ander oogmerk dan de uitputtende regeling.
Kaders uit de provinciale omgevingsverordeningen zijn niet als voorbeeld meegenomen in de staalkaarten, omdat die per gemeente verschillen. Elke gemeente moet dus na gaan of de provincie instructieregels voor het gemeentelijk omgevingsplan heeft opgenomen en voor welke activiteiten door de provincie direct werkende regels worden gesteld. Provincies hebben geen 'model' voor hun provinciale verordeningen. Het IPO heeft de Handreiking omgevingsverordening opgesteld. In principe spelen daarbij vergelijkbare vragen als de vragen die in de volgende stap voor de rijkskaders worden besproken.
In de volgende twee stappen wordt ingegaan op de rijkskaders, eerst algemeen en daarna specifiek voor de milieubelastende activiteiten.